SECRET ROOT

SECRET ROOT

[ P.B.B. ]

            เป็นอีกวันที่ เจย์ หวัง ตื่นขึ้นมาพร้อมกับการมีท่อนแขนของใครสักคนพาดอยู่บนตัว

            ไม่สิ... ไม่ควรจะเรียกว่าใครสักคน ตอนนี้เขามีแฟนแล้ว ดังนั้นควรจะเรียกชื่อ นั่นแหละ เอาเป็นว่า แขนของมาร์คที่มีรอยสักเต็มไปหมดนั่นวางอยู่บนตัวเขา – อย่างที่มันเคยเป็นทุกๆวันนั่นแหละ

            การตื่นมาพร้อมกับใครบางคนบนที่นอนเคยเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับนักร้องหนุ่ม เขาไม่มีนิสัยนอนร่วมเตียงกับใครเท่าไหร่นัก อย่างดีก็แค่อยู่ครู่หนึ่งแล้วก็กลับ หรือถ้าค้างคืนก็มีกิจกรรมอื่นใดที่คู่นอนควรทำ ไอ้การที่จะมาจับมือกอดเอวนอนใสๆแบบนี้น่ะไม่มีหรอก

            ...แต่พักหลังๆนี่ก็เริ่มจะชินขึ้นมาบ้างแล้วน่ะนะ

            เหตุผลน่ะเหรอ...

            เพราะมาร์คตายด้านไง

            โอเค.. ก็ได้ เขาขอพูดใหม่

มาร์คไม่ได้ตายด้าน...แต่คาดว่า ไอ้ต่อมความรู้สึกจำพวกนี้ของมาร์คน่าจะอยู่ลึกเกินไปหน่อย หรือไม่ก็อาจจะทนทานต่อสิ่งเร้ามากไปนิด เรื่องบนเตียงสำหรับเขาทั้งคู่จึงเป็นสิ่งที่หายากยิ่งกว่าวันพระจันทร์เต็มดวง และไม่สามารถคาดเดาล่วงหน้าหรือกำหนดอะไรได้ทั้งนั้น

เนี่ย.. คบกันมาครึ่งปี เมื่อคืนเพิ่งได้เป็นครั้งที่ 3 เองมั้ง

ความห่างกันของกิจกรรมที่ไม่เพียงพอต่อความต้องการของชายหนุ่มวัยเจริญพันธุ์นั่นทำให้หงุดหงิด คิ้วเข้มขมวดชนกันตั้งแต่แรกตื่น พยายามพลิกตัวหันหน้าเข้าหาแฟนหนุ่มที่ยังคงนอนนิ่งสนิทอยู่ข้างๆ ไม่มีวี่แววของการรู้สึกตัวอะไรใดๆทั้งนั้น

มาร์คก็แบบนี้...ขี้เซาจะตายชัก ต่อให้เขาขยับพลิกตัวไปครบ 360 องศาก็ยังไม่ตื่น

เหมือนหลังจากครั้งแรกของเราคืนนั้น...

จริงๆแล้วเจย์ หวัง ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำ ...ไม่สิ ก็คิดแหละ แต่ก็ไม่เคยมั่นใจจนกระทั่งถูกมาร์คดันลงนอนราบกับเตียงในคืนนั้น พร้อมกับสายตาคมๆที่มองเหมือนจะเว้าวอนแต่ก็ร้อนแรงอยู่ในทีที่ทำให้เจย์ หวัง พร้อมที่จะยอมทุกอย่างตามที่มาร์คต้องการ

ไอ้ตกใจก็ส่วนตกใจหรอก แต่พูดตรงนี้เลยนะว่าความตื่นเต้นมันมากกว่า มากเสียจนลืมทุกอย่างที่ควรจะกังวลไปหมดสิ้น ได้แต่นอนมองร่างสูงโปร่งที่ดึงเอาเสื้อเขาให้หลุดออกไปจากตัวอย่างไม่วางตาด้วยใจระทึก 
ถ้าเป็นปกติ เขาก็คงจะยื่นมือไปจัดการกับเสื้อผ้าของมาร์คอย่างไม่รีรอ แต่เพราะความตื่นเต้นอย่างที่บอกไปนั่นแหละ มือไม้ของเขาถึงได้อ่อนเปลี้ย ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะกระดิกเสียด้วยซ้ำไป

ฝ่ามือที่ลูบลงมาบนผิวทำให้ชายหนุ่มสะท้านเฮือก มาร์คไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวเขาขนาดนั้นมาก่อน ไม่แม้แต่จะแสดงออกว่าสนใจ แต่อาจจะเพราะความมากประสบการณ์ของมาร์ค บวกกับความตื่นเต้นจนเกินพอดีของเขาเองนั่นแหละที่ทำให้มันรู้สึกว่าสุดยอด.. ทุกตารางเซนติเมตรที่ปลายนิ้วสวยๆนั่นลากผ่านราวกับมีไฟลุก และเขาก็แทบจะเอนร่างเข้าหามันโดยอัตโนมัติ ริมฝีปากที่เผยอออกรับปลายลิ้นจากอีกคนนั่นก็เหมือนกัน

มาร์คยังคงประหยัดคำพูดเหมือนเคย แต่นั่นไม่ได้เป็นปัญหาเท่าไหร่หรอก ในเมื่อตาคมๆนั่นก็สื่อได้มากพอแล้ว ลูกแก้วสีน้ำตาลเข้มที่จ้องนิ่งลึกลงไปนั้นตรึงให้ร่างของซูเปอร์สตาร์หนุ่มอยู่กับที่ได้ชะงัด กางเกงถูกดึงลงอย่างช้าๆ พร้อมกับริมฝีปากที่สัมผัสกันอีกครั้ง เช่นเดียวกับชั้นในที่ถูกรูดลงไปกองที่ต้นขาอย่างนิ่มนวลในวินาทีถัดมา

อาจจะเพราะประสบการณ์ในเรื่องนี้ที่ค่อนข้างจะจัดเจนของทั้งคู่ ความลื่นไหลของกิจกรรมต่างๆนั้นจึงค่อนข้างจะสูง ฝ่ามือของมาร์คไม่เคยลังเลที่จะสัมผัสร่างขาวๆตรงหน้า เช่นเดียวกันกับเจย์ หวัง ที่ตอบสนองและเข้าหาอีกฝ่ายอย่างไม่เคอะเขินเช่นกัน เสียงคำรามต่ำลึกในลำคอดังขึ้นตามความร้อนแรงของกิจกรรม สลับกับเสียงดูดดึงของกลีบปากที่ดังสะท้อนไปทั้งห้องนอน

แค่การสัมผัสผิวเปล่าๆของกันและกันอย่างใกล้ชิดนั่นยังปลุกอารมณ์ได้ขนาดนี้... แล้วถ้าทำมากกว่านี้ล่ะ?

เจย์ หวัง ไม่อยากจะจินตนาการเลย... จริงๆนะ

“...มาร์ค”

เสียงแหบทุ้มที่เรียกชื่อเขานั้นแตกพร่าด้วยอารมณ์ ตากลมโตที่มาร์คมักจะแพ้ทางมันบ่อยๆช้อนมองอย่างเว้าวอน ไม่ต้องพูดอะไรแม้แต่คำเดียว แต่อดีตโฮสต์ก็เข้าใจได้ว่ามันหมายถึงอะไร

“รีบเหรอ?”

“รีบสิ” 

คนถูกถามงับเบาๆที่ริมฝีปากล่างของคนที่คร่อมอยู่ “...รอมานานแล้ว อยากทำกับมาร์คจะแย่”

เจย์ หวัง ก็ยังคงเป็นเจย์ หวัง ไม่เคยมีความเขินอายหรือกระบิดกระบวนต่อสิ่งที่อยากจะได้ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่มาร์คเกลียดนัก ออกจะถูกใจด้วยซ้ำที่อีกฝ่ายแสดงออกว่าต้องการเขาขนาดนี้

...เพราะอะไรน่ะเหรอ?

นั่นสินะ...

“เจย์... ผ่อนหน่อย..”

“อืม...”

“ผม.. อะ-- พยายามอยู่..”

เสียงขลุกขลักที่เกิดขึ้นนั่นมาพร้อมๆกับการหอบหายใจแรงของคนบนเตียงนอน วาสลีนกระปุกเล็กๆซึ่งใช้แทนเจลหล่อลื่นที่ไม่มีถูกเปิดฝาทิ้งไว้ แน่นอนว่าเมื่อนำมาใช้งานผิดประเภทมันย่อมไม่มีประสิทธิภาพเท่าของจริง สีหน้าของคนที่นอนราบอยู่บนเตียงถึงได้ดูไม่ดีเท่าไหร่นัก

มาร์คถอนหายใจเบาๆ เหงื่อไหลย้อยลงมาถึงขมับ ความร้อนในกาย บวกกับความร้อนแรงของกิจกรรมตรงหน้าทำให้เขาเริ่มไม่สามารถเยือกเย็นได้อย่างเคย มือดันท่อนขาขาวนั้นให้แหวกกว้างขึ้นกว่าเดิมอีกนิด แว่วเสียงโอดโอยของซูเปอร์สตาร์หนุ่มเบาๆ พร้อมกับความแนบแน่นของผิวกายข้างในที่บีบรัดอีกคนเพิ่มขึ้นจนแทบหายใจไม่ออก

...ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเป็นคนแรก

อดีตโฮสต์อยากจะขำกับตัวเอง จากข่าวที่เคยได้รับรู้เกี่ยวกับอีกคน เขาคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะเคยมีประสบการณ์มาบ้างแล้วทั้งชายและหญิง แต่เขาก็ลืมคิดไปถนัดว่าอีกฝ่ายน่าจะไม่เคย...รับบทบาทนี้มาก่อน แถมตอนนี้อุปกรณ์ก็ไม่พร้อมเพราะเขาไม่เคยพาใครมาที่ห้อง มีเพียงถุงยางอนามัยติดลิ้นชักหัวเตียงไว้เพียงสองซองเท่านั้น

ความร้อนรุ่มที่เหมือนกับไฟเผาค้างคาอยู่เพียงครึ่ง ฝ่ามือของอดีตโฮสต์พยายามบีบนวดท่อนขาและก้อนเนื้อตรงสะโพกเพื่อให้อีกฝ่ายผ่อนคลาย น้ำยาหล่อลื่นที่เคลือบบนถุงยางไม่เพียงพอสำหรับการสอดใส่ในช่องทางที่ไม่มีน้ำหล่อลื่นตามธรรมชาติ ริมฝีปากนิ่มจึงถูกบดคลึงซ้ำอีกครั้ง หลอกล่อให้คนเบื้องล่างเคลิ้มไปกับสัมผัสและผ่อนคลายลงจากเดิม เช่นเดียวกับท่อนล่างที่ขยับไหวเบาๆ พยายามจะเพิ่มความลึกล้ำให้มากขึ้นทีละนิด

“..ไหวมั้ย?”

ชายหนุ่มถามเสียงแหบพร่า มองริมฝีปากอิ่มที่ฝืนกระตุกขึ้นอย่างช้าๆด้วยความเห็นใจ มาร์คไม่ใช่คนอ่อนโยนนัก – แต่ถึงอย่างไรคนตรงหน้าก็เป็นแฟนเขา ต่อให้รู้ว่าห้ามหยุดแต่ก็อดจะเอ็นดูไม่ได้ จูบถัดไปจึงกดลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อของนักร้องหนุ่ม ปลายจมูกซุกไซ้ไปตามแก้มและต้นคอขาว ก่อนจะจบลงที่การงับเบาๆที่ใบหูนิ่ม

“มาร์ค...”

“ครับ?” 

เสียงทุ้มที่กระซิบชิดใบหูทำเอาขนอ่อนของคนอายุน้อยกว่าลุกชัน แต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้ความตั้งใจที่มีอยู่หายไป กลั้นใจฝืนร่างกายที่แทบจะอ่อนยวบยาบกับน้ำเสียงและสายตาของคนตรงหน้าขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับการสูดหายใจลึก

แขนทั้งสองข้างของซูเปอร์สตาร์หนุ่มที่เคยวางอยู่บนเตียงถูกยกพาดลงมาบ่นไหล่ของแฟนหนุ่มเป็นหลักยึด ก่อนจะออกแรงยกสะโพกที่เกือบจะชาไปแล้วจากการถูกฝืนใช้งานที่ไม่คุ้นเคยสวนเข้าหาหน้าท้องของอีกฝ่ายสุดแรง

ความฝืดเฝือที่มีอยู่ทำให้คนรับตำแหน่งแปลกใหม่ในชีวิตสูดปากด้วยความเจ็บ ทว่าความรั้นก็ยังมีมากกว่าอยู่ดี ต่อให้จะรู้สึกว่าทั้งแสบทั้งอึดอัด แต่พูดเลยว่าเจย์ หวัง ในตอนนี้ไม่คิดจะสนใจ

...มีเพียงการได้ครอบครองมาร์คเท่านั้น ที่เขารู้สึกว่าจะต้องทำให้ได้

เสียงหอบหายใจถี่กระชั้นของคนที่เพิ่งฝืนตัวเองครั้งใหญ่ดังสะท้อนในห้องกว้าง ใบหน้าขาวบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บที่ยังคงหลงเหลือ แต่ก็พยายามที่สุดที่จะเหยียดมันออกเป็นรอยยิ้ม กระซิบทิ้งท้ายเสียงกระเส่าก่อนจะทิ้งตัวลงนอนราบกับพื้นเตียงอย่างหมดแรง

 “อย่างที่บอกแหละ.. ผมรอมานานแล้ว”

“...เต็มที่เลยนะ”

และนั่นน่าจะเป็นประโยคสุดท้ายของเจย์ หวัง ที่จะได้พูดอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ในคืนนั้น...

เสียงโยกไหวของเตียงนอนที่กระทบกับฝาผนังเป็นพักๆติดๆกันเป็นชุดนั้นทำให้เจย์ หวัง แทบจะลืมไปเลยว่าเป็นผู้ชายคนเดียวกันกับที่เคยคลำหาวาสลีนมาหล่อลื่น พยายามจะเบิกทางอย่างทุลักทุเล และยังมีหน้ามาลังเลในตอนที่จะกดตัวเข้ามาในร่างเขาเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้

แน่นอนว่าตอนนี้นักร้องหนุ่มแทบจะจับอะไรเป็นประโยคไม่ได้ ความร้อนที่เสียดแทงเข้ามาแบบไม่ให้พักหายใจนั่นรุนแรงถึงขนาดที่ว่าทำเอาเขาถดตัวไปจนหลังแทบจะติดหัวเตียง เสียงหายใจหอบถี่ของมาร์คดังประสานกันกับเขา สะโพกชาจนไม่รู้แล้วว่าต้องรู้สึกอย่างไร ขาข้างหนึ่งก็ถูกจับขึ้นพาดกับบ่าของอีกคน  พร้อมทั้งเป็นตัวช่วยในการดึงสะโพกของเขาให้กลับลงมารับแรงกระแทกที่ลึกเข้าไปก็เกือบจะถึงท้องน้อยของอีกคนได้เน้นๆทุกครั้งไป

อ่อนโยนในตอนเริ่ม แต่ก็โคตรจะร้อนแรงในตอนหลัง...

ไม่รู้จริงๆว่าอันไหนแน่คือตัวตนของมาร์ค

แต่ถ้าให้เขาเลือก... เจย์ หวัง ขอคนหลังนี้ก็แล้วกัน..

ตึง!

            อดีตโฮสต์ได้สติอีกทีในตอนที่ได้ยินเสียงของไหล่อีกฝ่ายกระทบกับหัวเตียง ตาที่เอาแต่จับจ้องอยู่กับสีหน้าเร้าอารมณ์ของอีกฝ่ายผละออกมามองสภาพของพวกเขาที่แทบจะเกยกันอยู่ตรงหัวเตียง ก่อนที่จะถอยตัวออกมานิดๆ ตั้งใจจะลดระดับลงมาที่กลางเตียงอย่างเคย แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่เข้าใจมันเท่าไหร่

            “โอ๊ย...”

            ชายหนุ่มร้องเบาๆด้วยความตกใจมากกว่าเจ็บ หลังจากที่ถูกคนอายุน้อยกว่ากัดเข้าให้ตรงไหล่จนขึ้นรอยเขี้ยว รู้สึกมันเขี้ยวกับหน้าตาบู้บี้ไม่พอใจนั่นจนอดไม่ได้ที่จะกระชากท่อนขาขาวๆนั่นเข้าหาตัว บังคับให้ความแนบแน่นนั้นกลืนกินเขาเข้าไปจนสุดโคนอีกครั้งพร้อมกับเสียงร้องที่ดังขึ้นมาอีกระลอก

            “อืม...”

            เจ้าของเสียงทุ้มส่งเสียงในลำคออย่างพึงใจ อาการตกใจของอีกฝ่ายนำพามาซึ่งความร้อน ลึก แน่นกระชับถึงขีดสุดชนิดที่เขาแทบจะปล่อยทุกอย่างที่กักเก็บมาในคราวนั้นให้ได้เสียทีเดียว

            “มาร์ค..!”

            และเสียงที่เรียกชื่อเขานั่นก็ด้วย..

            “มะ— อะ! มา..ร์ค!!”

ไม่เคยมีใครบอกเจย์รึไงนะว่าอย่าใช้เสียงแบบนั้นเรียกชื่อใครบนเตียงถ้าอยากจะให้หยุด

            หน้าตาแบบนี้ก็เหมือนกัน

            มาร์คว่าเขาใจอ่อนกับตาโตๆของอีกฝ่ายมากพอแล้ว แต่ให้ตาย... เจย์ หวัง ในสภาพตาหรี่ปรืออย่างยั่วยวน แต่ก็ยังจ้องเขม็งมาที่เขานั้นดูจะมีอานุภาพเหนือกว่า ไหนจะผิวขาวๆที่แดงไปทั้งตัว แขนขาที่ไม่เคยห่างตัวเขา และอาการสะท้านเฮือกทุกครั้งที่เขาขยับเข้าถูกจุดนั่นอีก... ทั้งหมดทำให้อดีตโฮสต์ไม่สามารถยั้งตัวเองให้เยือกเย็นได้อีกต่อไป สัญชาตญาณดิบเข้าควบคุมร่างอย่างห้ามไม่ได้ ชนิดที่ว่ารู้ตัวอีกครั้ง เขาก็กำลังขยับกายเสือกแทรกเข้าไปในตัวอีกคนอย่างเอาเป็นเอาตาย เช่นเดียวกับรอยฟันที่กระจายไปทั่วผิวกายขาวสะอาดนั่น...

            มาร์ครู้สึกว่าเขาใกล้จะถึงขีดจำกัดเข้าไปทุกที ความร้อนทำให้ภาพตรงหน้าพร่าเลือนจนเห็นเพียงริมฝีปากที่สีเข้มที่สุดตรงหน้าเท่านั้น มือรวบเอาร่างกายชื้นเหงื่อของอีกฝ่ายเข้ามาชิด ก่อนจะกดย้ำหนักๆเป็นจังหวะสั้นๆ เรียกการครางสุดเสียงของอีกฝ่ายได้อย่างไม่ต้องพยายาม 

            ต่างฝ่ายต่างโถมร่างเข้าหากันในห้วงสุดท้ายของพายุอารมณ์ ก่อนที่ทุกอย่างจะสิ้นสุดลง เหลือเพียงเสียงหอบหายใจกับริมฝีปากที่ยังไม่ยอมผละห่างกันแม้แต่วินาทีเดียวบนเตียงหลังเดิม...

           

            ...จริงๆคืนนั้นก็โคตรจะดี

            เจย์หวังคิดถึงอดีตที่เพิ่งผ่านมาไม่นานเท่าไหร่ – แต่ก็ไม่ได้ใกล้ขนาดที่ว่าเมื่อวานหรืออาทิตย์ก่อนของตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ หันไปมองคนข้างตัวที่ยังคงนอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องยิ้มๆ ในขณะที่มือเริ่มไล้ไปตามรอยจูบสีเข้มที่เขาทำไว้เมื่อคืน

...ยิ่งเช้ายิ่งเห็นชัดจริงๆ

เทียบกับคืนแรก เมื่อวานไม่ร้อนแรงเท่าหรอก แต่ก็ไม่อ่อนโยนเหมือนกัน เจย์ หวัง ยังจำได้ว่าเข่าเขาแทบทรุดในตอนที่ถูกกระแทกกระทั้นอย่างไม่ออมแรงแบบนั้น หน้าแทบจะกระแทกกับหัวเตียงแล้วถ้าไม่เอาแขนยันไว้ก่อน 

ดีแค่ไหนที่รอบนี้มีเจลหล่อลื่น มันถึงได้ไม่ฝืดจนอึดอัดเหมือนครั้งแรก คราวนี้มาร์คเลยเข้ามาลึกจนร้อนวูบไปหมด... ชนิดที่ว่าตื่นขึ้นมาตอนเช้ายังเหลือสัมผัสโหวงๆอยู่ด้วยซ้ำ

แต่ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าชอบ

           

            นักร้องหนุ่มยิ้มขำ มองรอยถัดไปที่เป็นฟันเขาเรียงกันเป็นวงกลมบนบ่าแกร่ง ไล่ลงมาถึงไหปลาร้าที่มีรอยดูดหนักๆ 4-5 รอย และกล้ามหน้าท้องจางๆที่มีรอยกัดผสมจูบเละเทะไปหมด แน่นอนว่าทั้งหมดนั่นฝีมือเขาเอง ไม่มีทางเป็นของคนอื่นไปได้

             ...ก็มาร์คเป็นของเขาคนเดียวนี่

            ...ตราบใดที่รอยตรงขาเขายังไม่เปลี่ยนเจ้าของ 

            รอยบนตัวมาร์คก็คงจะต้องเป็นของเขาไปอีกนานล่ะนะ

---------------------------------------

playboysbond